In deze column zetten we regelmatig een startende leidinggevende in the picture. De leiders van morgen - die vandaag al fantastisch bezig zijn! Waarom? Bijna dagelijks kom ik in contact met jonge leidinggevenden en ook bijna dagelijks sta ik versteld van hun capaciteiten als people manager. Deze jonge leidinggevenden kunnen een inspiratiebron zijn voor anderen. En dat zonder proven track record van jàààren, maar wel met herkenbare uitdagingen, missies, dromen en ideëen van succes. Perfectie bestaat niet en zal je hier dus ook niet vinden. Inspiratie en echtheid hopelijk des te meer. Enjoy reading!
Ann-Sophie, Zaakvoerder van Locas
Ann-Sophie is naast leergierige levensgenieter, actief als zaakvoerder van familiebedrijf Locas , gespecialiseerd in keukens, maatkasten en totaalinrichting. “Ik kan niet tegen stil staan. Ik wil altijd groeien, zowel professioneel als persoonlijk.”. Dat doet ze door coaching, te leren van andere ondernemers, aannemers en klanten en zich te laten omringen door haar team van 12 werknemers. “Ik betrek hen bij problemen en sta altijd open voor feedback, want ik besef heel goed dat ik mensen nodig heb om vooruit te kunnen gaan. Ik kan dat niet alleen.”. Ann-Sophie geeft aan dat die betrokkenheid ook bij medewerkers zorgt voor vuur en een mindset van “We gaan ervoor!”.
Ik geloof dat je enkel de juiste mensen kunt aantrekken als je jezelf bent in je bedrijf.
“Ik voel in sollicitaties ook heel snel wie zal matchen of wie niet. Soms komt na een tijdje ook naar boven dat iemand die in een bepaalde functie zit, eigenlijk veel sterker zou zijn voor een andere. Dan merk ik bijvoorbeeld dat iemand commercieel heel sterk is, maar nu bureauwerk doet. Dan vind ik het belangrijk om die switch te kunnen maken en daarvoor heb je open-minded mensen nodig. Het is sinds ik mijn eigenheid als zaakvoerder ben beginnen omarmen en dat ook uitstraal naar de cultuur binnen ons bedrijf, dat ik ook echt de juiste mensen aantrek.”
Soms merkt Ann-Sophie dat medewerkers nog niet klaar zijn om zo’n feedback te ontvangen. Als ze intussen wel goed presteren, toont ze daar ook geduld voor. “Dan probeer ik traag en gestaag de schil eraf te pellen om tot hun kern te komen.”. Wanneer ze echter niet presteren doordat ze echt op een verkeerde positie zitten, dan gebeurt het dat ze afscheid neemt van hen. Maar dat is echt een last resort. “Als ik een klik voel met mensen tijdens hun sollicitatie, zal ik er ook alles aan doen om dat verder uit te bouwen en te laten werken.”. Een mooie eigenschap van Ann-Sophie - en zeker geen evidentie als go-getter die liefst zo weinig mogelijk stilstaat.
Ontbijtmeetings
Sinds kort organiseert Ann-Sophie 1-1 ontbijtmeetings met elke medewerker. “Dan probeer ik iedereen op persoonlijk niveau te leren kennen, niet over praktische Locas-zaken. Dan gaat het bijvoorbeeld over: Waar loop je tegenaan? Waarom reageer je op een bepaalde manier?
Door op die manier echt de mens te leren kennen achter de functie, merkt ze dat ze ook veel meer geduld en empathie heeft. “Dat geduld zou ik niet hebben als ik iemand enkel ken als medewerker. Die ontbijtmeetings zijn dus zowel voor mij als voor de medewerker een enorme meerwaarde.“
Ann-Sophie hoopt dat op termijn deze meetings momenten worden waar medewerkers voelen dat ze zichzelf kunnen zijn en dingen kwijt kunnen. Daarom creëert ze bewust ook die informele omgeving, waar ze Ann-Sophie, in haar rol van vriendin, is. “Dat geeft een groot verschil met bijvoorbeeld een evaluatiegesprek, waar medewerkers toch in eerste instantie naartoe komen om te luisteren. Terwijl ze tijdens die 1-1 veel opener en losser zijn.”.
Teamdynamiek
“Onze teamdynamiek zit vandaag heel goed. Ik heb andere tijden gekend waar het veel moeilijker was. Mijn team is een beetje zoals mij: we zijn los en kunnen veel plezier hebben op het werk, maar anderzijds willen we er ook voor gaan en kunnen we heel serieus zijn. Ik vind die mix fantastisch!”
Het feit dat ze daar hetzelfde in staan zorgt ook voor verbondenheid: “Ik voel dat als er iets is, mensen voor elkaar in de bres springen.”, aldus Ann-Sophie.
Momenten waar er fun mag zijn en momenten waar er hard gewerkt moet worden: dat betekent ook afwisselen tussen rol van vriendin en die van baas. En dat is één van de moeilijkste punten in het zaakvoerder-zijn voor Ann-Sophie. “Als zaakvoerder ben ik enorm perfectionistisch: dan ben ik streng en kan ik heel teleurgesteld zijn als er fouten worden gemaakt. Terwijl ik als persoon net super empathisch ben en continu op zoek naar diepe connectie. Soms kan ik de ene minuut streng zijn en de andere minuut aan de koffie onnozel staan doen. Een switch die voor mij snel gemaakt is, maar voor medewerkers soms heel verwarrend kan zijn. En dat begrijp ik ook volledig.”.
Ann-Sophie geeft aan nog altijd op zoek te zijn naar een evenwicht daarin, omdat ook zij het er soms lastig mee heeft. “Als ik een dag streng heb moeten zijn, kan ik het daar ‘s avonds moeilijk mee hebben.”.
Wat de grote trigger is die haar doet switchen van rol? “Eigenlijk wil ik altijd de persoon zijn waar iedereen open mee kan communiceren, maar de pet van strenge zaakvoerder komt vooral boven als er operationeel dingen niet lopen zoals ik het wil. Ik denk dus dat de eerste stap naar verbetering ligt in het operationele nog meer los te laten. Vandaag zit ik daar nog iets te diep in verweven.”.
Operationeel delegeren
Het operationele loslaten is voor Ann-Sophie een journey waar al een zekere weg in heeft afgelegd. “De eerste jaren ging ik uit van “Alles wat ik zelf doe, doe ik beter.”, maar sinds 3 jaar geleden zijn we snel gegroeid waardoor dat niet meer mogelijk was. Toen hebben we twee nieuwe functies gecreëerd, waardoor ik al veel operationele taken heb kunnen doorgeven. De twee collega’s die die zaken nu opnemen vertrouw ik ook 100%. Dat vertrouwen is cruciaal geweest om te kùnnen loslaten.”.
Er is één operationele taak die Ann-Sophie nog steeds uitvoert: de verkoop. “Dat zorgt dat ik blijf vastzitten in het operationele, want verkoop is de eerste stap in een heel proces, waardoor ik nog steeds heel betrokken ben bij alles.”. Die taak kan en wil Ann-Sophie echter nog niet lossen. “Ik haal nog teveel energie uit de verkopen. Langs de andere kant besef ik ook dat dit loslaten ervoor zou zorgen dat ik veel meer de helikopter-view van mijn bedrijf zou kunnen zien. Het is dus echt een tweestrijd en zoeken naar balans, want het volledig loslaten denk ik niet dat ik ooit zal doen.”
Open communicatie
Naast operationele betrokkenheid, is ook een gebrek aan open communicatie een trigger voor Ann-Sophie om de pet van strenge zaakvoerder op te zetten. Zeker wanneer ik teleurgesteld ben omdat er niet aan de verwachtingen werd voldaan.
“Ik kan me enorm frustreren wanneer blijkt dat er zaken verkeerd geïnterpreteerd werden, of wanneer iets gevraagd werd om te doen en dat dan toch niet is gebeurd. We hopen dat nu te verbeteren door in te zetten op interne processen en onze maturiteit op vlak van communicatie.”.
Ondanks de verschillende rollen en petten die je opzet, blijf je echter wel altijd dezelfde persoon. Het is niet of-of, maar en-en. Wanneer je erin slaagt om bloot te leggen wat je triggers zijn en je die kan communiceren naar medewerkers, wordt het ook voor hen makkelijker om met die verschillende petten om te gaan. Daarin is Ann-Sophie dus goed op weg!
Evolutie als zaakvoerder
Toen Ann-Sophie startte als zaakvoerder plaatste ze zichzelf in een hokje van hoe ze dacht zich te moeten gedragen en reageren. “Het probleem was dat dat hokje totaal niet matchte met mijn persoonlijkheid en ik een gefrustreerde zaakvoerder werd. Ik speelde een rol en kon dat niet blijven volhouden.”.
Op het moment dat ze geen plezier meer vond in haar rol, is ze Vlerick gaan volgen. “Daar ben ik tot het besef gekomen dat ik gewoon mezelf mag zijn. Locas is mijn bedrijf en dat moet een verlengde zijn van wie ik ben. Sinds ik die klik gemaakt heb, is alles veel beter gegaan. Mensen hebben die groei echt gevoeld aan mij.”
“Die evolutie naar een eigen stijl is wel wat zoeken geweest, want mijn vader die hiervoor de leiding had, heeft uiteraard een heel andere stijl dan mijzelf. Ik vind vertrouwen belangrijk, dus ik zal af en toe eens privé zaken aan mijn medewerkers vertellen. Voor sommige zaakvoerders klinkt dat raar, maar voor mij voelt dat goed aan. Ik probeer nu gewoon mijn buikgevoel te volgen, denk niet te veel na over hoe ik moet reageren en herinner mezelf er elke dag aan dat ik door mezelf te zijn niets verkeerd kan doen.”.
Het resultaat? Ann-Sophie voelt dat haar huidige team een verlengde is geworden van zichzelf. “Bepaalde karaktereigenschappen komen enorm vaak terug. Daardoor kàn ik ook makkelijk mezelf blijven in mijn rol. Als ik me zou omringen met mensen die heel gesloten zijn en werk enkel zien als werk, dan zou ik waarschijnlijk de neiging hebben me in een zaakvoerder-rol te zetten die niet matcht met wie ik ben.”.
Fuck-up
Je omringen met de juiste mensen, dat betekent ook soms mensen loslaten waar de match er niet is. Dat is moeilijk en aanleiding tot één van Ann-Sophie’s grootste fuck-ups. “Ik heb soms té lang vastgehouden aan mensen die niet matchen met de cultuur.”.
Het is belangrijk als zaakvoerder dan de moeilijke beslissing te kunnen nemen, maar mijn empathie staat mij daar soms in de weg.
En dat had een negatief effect. “Ik heb zo al stappen terug moeten zetten in het bedrijf, omdat we de verkeerde mensen in ons team hadden. Wanneer we dan na een tijd wel afscheid namen, leek het soms alsof ze een mijnenveld achterlieten, waar het vertrouwen weg was en iedereen twijfelde om stappen te zetten.”.
“Het is belangrijk als zaakvoerder dat soort moeilijke beslissingen te kunnen nemen, maar mijn empathie staat mij daar soms in de weg. Door de jaren heen ben ik zelfzekerder geworden, waardoor het gelukkig steeds makkelijker wordt.”. De belangrijkste les die Ann-Sophie hieruit gehaald heeft? “Twijfel niet aan jezelf en durf afscheid nemen van mensen die niet matchen, want het heeft zo’n groot effect op je team en bedrijf.”.
One year from now
“Ik kan momenteel impact maken op klanten en medewerkers, maar eigenlijk wil ik dat nóg meer kunnen doen, ook buiten de Locas-wereld.”
Verder wil Ann-Sophie haar medewerkers bijstaan in de beste versie van zichzelf worden. “Ik hoop dat ze over een jaar vertellen dat ze geëvolueerd zijn, mede dankzij ik die achter hun gat zat.”, lacht ze. “Daarnaast vind ik het belangrijk dat ze altijd bij mij terecht kunnen, om heel open en eerlijke gesprekken te hebben en hun passie te ontdekken. Het is zo bijvoorbeeld al gebeurd dat we ontdekten dat iemands passie niet bij Locas ligt en dat we afscheid hebben genomen.”.
De balans vinden tussen de twee rollen van vriendin en zaakvoerder, benoemt Ann-Sophie als haar grootste uitdaging. “Ik geloof dat dat ons nu nog vertraagt. Wanneer ik door te groeien in een meer stabiele rol kan terechtkomen - minder operationeel en meer vanuit een coachende houding- ben ik er van overtuigd dat ik nog meer impact kan maken. Loslaten is niet makkelijk, maar ik weet waar ik naartoe wil en ben goed op weg!”
Een laatste tip
“Ik geloof dat je bedrijf enkel een succes kan zijn als het een verlengde is van jezelf. Het is een wereld die je creëert en die kan alleen kloppen als die past bij jou als persoon. Het moment dat je probeert iemand anders te zijn, dat hou je niet vol en zal ook geen succesverhaal worden.”.
