In deze column zetten we regelmatig een startende leidinggevende in the picture. De leiders van morgen - die vandaag al fantastisch bezig zijn! Waarom? Bijna dagelijks kom ik in contact met jonge leidinggevenden en ook bijna dagelijks sta ik versteld van hun capaciteiten als people manager. Deze jonge leidinggevenden kunnen een inspiratiebron zijn voor anderen. En dat zonder proven track record van jàààren, maar wel met herkenbare uitdagingen, missies, dromen en ideëen van succes. Perfectie bestaat niet en zal je hier dus ook niet vinden. Inspiratie en echtheid hopelijk des te meer. Enjoy reading!
Eva, founder van We Like You
Gewapend met een diploma taal- en letterkunde en twee masters in bedrijfscommunicatie en management, ging Eva jaren geleden op zoek naar een job. Die eerste werkervaring vond ze in Turnhout, waar ze stage deed in de openbare sector. Hoewel ze de job graag deed, deden de trage beslissingsprocessen en vele administratie haar uiteindelijk verhuizen naar een agency in de privésector.
Als inside-sales deed ze daar dag in dag uit aan cold calling om afspraken in te plannen voor haar collega’s - afspraken die ze veel liever zelf zou doen, maar waar ze toen nog te junior voor was. Nadat ze de switch maakte naar een uitvoerende rol als social media manager, werd ze door Cronos gecontacteerd, ivm de marketing cluster die ze toen volop aan het uitbouwen waren. Ze zochten iemand om een social media bedrijf uit de grond te stampen: een kans die Eva samen met haar vennoot met beide handen greep. Dat was het moment 7 jaar geleden waarop WE LIKE YOU het levenslicht zag. Intussen telt WE LIKE YOU 14 medewerkers en neem Eva de rol op van sales en algemeen management.
Hoe doe je wat je doet?
Eva vertelt dat ze altijd dicht bij zichzelf blijft. “Mijn vrolijke, bubbly persoonlijkheid probeer ik door te trekken in alles wat we doen: presentaties, social media, etc. In heel formele omgevingen speelt dat soms in mijn nadeel, maar dan zie ik het als mijn uitdaging om de mensen te doen ontdooien.”.
Dicht bij zichzelf blijven betekent echter niet dat ze niet meer wil groeien. “Het is misschien raar om over jezelf te zeggen, maar ik heb ook geen groot ego en hoor heel graag wat ik beter kan doen.”. Eva heeft al gemerkt dat een teveel aan ego's in projecten contra-productief en zelfs schadelijk kan zijn. Ze is zich er sterk van bewust dat dit niet de juiste aanpak is, wat hen in staat stelt om goed samen te werken met andere bureaus en freelancers.
Humble-ness
Eva’s humble-ness uitte zich verder in het nastreven van een platte structuur en het zien van zichzelf als collega in plaats van baas. “Dat bracht zeker uitdagingen met zich mee. Ik wilde altijd “one of you guys” zijn, maar op een gegeven moment wordt het noodzakelijk om meer structuur en zelfs hiërarchie te introduceren.”.
Eva blijft echter streven naar bescheidenheid en gelijkwaardigheid, bijvoorbeeld door tweerichtingsevaluaties. “Ik weet niet of mensen altijd echt zeggen wat ze denken, dus ik heb daarom ook al externen ingeschakeld om te spreken met het team zodat ik echt kon achterhalen wat ik beter kon doen.”.
De gebrekkigheid van een CV
Net als vele groeiende bedrijven heeft Eva in het rekruteren van werknemers ook een evolutie doormaakt van focus op competenties naar focus op een culturele - en persoonlijkheidsmatch.
“We hebben allemaal geleerd dat onze CV's een oplijsting moeten zijn van vaardigheden, opleidingen en diploma's. We groeien op met het idee dat ons opleidingsniveau en slimheid het allerbelangrijkst zijn, maar er is nog een andere kant van de medaille: hoe goed je kunt samenwerken, of je een teamspeler bent, en of je eigenlijk wel van je werk houdt. Ik vind dat minstens zo belangrijk.”
Sinds we daarop focussen - en dat doen we al een hele tijd- zorgt dat voor wel wat meer emotie, maar ook dat we nu een heel hecht team hebben en dat iedereen elkaar heel hard in hun waarde laat. Als er frustraties zijn dan wordt dat direct doorgecommuniceerd naar team leads, zodat we dat snel kunnen moderenen. Er is totaal geen roddelcultuur.
Dat zorgt ervoor dat mensen hun job graag doen - ook al zijn niet alle projecten of klanten altijd even leuk - gewoon omdat ze weten dat hun collega’s leuk zijn. Niet alleen is dat dus positief voor de sfeer maar ook voor het werk dat wordt opgeleverd. Een gelukkige medewerker zorgt voor gelukkige klanten - daar geloof ik heel hard in.
Daarnaast merkt Eva ook dat iedereen hard begaan is om van WE LIKE YOU een succesverhaal te maken. “Ze zijn hier niet alleen om op het einde van de maand geld op hun rekening te krijgen.”, lacht ze. Deze aanpak heeft als gevolg dat ze in het verleden al mensen niet hebben aangenomen omdat ze de match niet voelden, ook al had die persoon een perfect profiel. “We betrekken ook actief de mensen waarmee de nieuwe hire zou moeten samenwerken in het sollicitatieproces. Als zij het niet voelen, gaan we die kandidaat ook niet aannemen. Dat zorgt niet enkel voor een betere match, maar ook dat het huidige team mee impact heeft op de toekomst en groei van We Like You.”.
Loslaten
Loslaten is niet altijd eenvoudig. “Voor mij is het geen kwestie van "wat je zelf doet, doe je beter", maar meer dat het zo ingebakken zit dat ik alles zelf moet kunnen.”.
Voor Eva startte het met erkennen van haar zwakke punten en wat ze niet goed kan. “Ik wilde graag een strateeg zijn, maar nu weet ik dat ik dat echt niet ben. Ik ben te impulsief en kan niet altijd de complexe, lange-termijn denkstappen maken. Nu is Bert is onze strateeg, en zijn strategieën overstijgen verre wat ik ooit zou kunnen bedenken. Toen we slechts met 7 waren, nam ik het projectmanagement op me, maar ik raak snel verveeld en heb variatie nodig. Niet ideaal dus voor die rol. Uiteindelijk trokken zowel collega's als klanten aan mijn mouw. Toen hebben we Sabrina aangenomen, onze huidige head of operations, die intussen 2 project managers aanstuurt. Zij heeft structuur gebracht en ervoor gezorgd dat alles soepeler verliep. Dat was het moment waarop we echt konden beginnen met het inrichten van onze teams en een goed geoliede machine creëren.”.
Het begon dus met het toegeven van haar beperkingen en het aannemen van mensen die slimmer zijn dan zijzelf. “Alle 13 mensen in mijn team kunnen dingen die ik niet kan, en dat heeft alles te maken met die humble-ness: je kunt niet alles zelf doen. Zodra je dat beseft, wordt het leven gemakkelijker en je bedrijf gezonder.”
Inmiddels is het WE LIKE YOU team een geoliede machine en is Eva bijna volledig vervangbaar. “Onlangs ben ik een paar dagen weggeweest en heb ik geen enkele telefoon of WhatsApp hoeven beantwoorden. Alleen voor sales ben ik nog nodig, maar dat doe ik met plezier!”.
Grootste fuck-up
Niet al te lang geleden moest ik iemand ontslaan, slechts enkele maanden geleden. Deze persoon begon als projectmanager, maar dat verliep niet zo vlot en gaf aan interesse te hebben in business development. Die kans werd gegeven, maar leverde niets op; er kwamen geen nieuwe projecten binnen.” Een salesmedewerker die geen resultaten boekt, is een lopende kost, dus moest Eva uiteindelijk de beslissing nemen hem te laten gaan.
Het feit dat ik de problemen niet van tevoren met het team had besproken, en waarschijnlijk ook niet op de juiste manier achteraf, veroorzaakte een schokgolf in het team.
“Dit is waar de negatieve kant van een team dat aanvoelt als familie naar voren kwam. Deze persoon was heel geliefd, en ik had vooraf nooit gecommuniceerd over de problemen met zijn salesprestaties.”
“Het feit dat ik de problemen niet van tevoren met het team had besproken, en waarschijnlijk ook niet op de juiste manier achteraf, veroorzaakte een schokgolf in het team. Ze wisten niet wat er aan de hand was, waren bezorgd en verloren het vertrouwen. Er rezen vragen zoals: "Hij deed zijn werk toch zo goed, als hij al wordt ontslagen, wat gebeurt er dan met ons?" Terwijl niemand anders op dat moment hoefde te vrezen.”.
“Doordat ik dit toen niet goed had aangepakt, is een open wond gebleven voor enkele maanden. Ik realiseer me nu dat ik het anders had moeten aanpakken. Soms denk en handel ik nog te veel vanuit mijn eigen perspectief. Ík vond dat de persoon slecht presteerde en niet in het team paste en wat ik communiceerde was wat ík zou willen horen als iemand wordt ontslagen. Maar dat strookte helemaal niet met de behoeften en perspectieven van mijn collega's op dat moment.”, vertelt Eva.
Op zo’n momenten is het cruciaal om de tijd te nemen met het team om alle vragen, bezorgdheden en frustraties op tafel te gooien en te bespreken. “Klopt, en dan zowel de vragen die “groene” mensen hebben (harmonie en vertrouwen herstellen) als “blauwe” (waarop is die beslissing gebaseerd?). Je moet dus met veel rekening houden en dat heb ik toen niet voldoende gedaan.”
Omdat die collega heel goed lag in het team en veel vertrouwen kreeg, was Eva ook even “the villain” in het verhaal. “Ik was diegene die niet de waarheid vertelde en die ze niet konden vertrouwen. Dat vond ik het moeilijk, want zo ben ik niet, ik worstelde heel hard met het feit dat ze toen niet zagen dat ik dat deed om goed te doen en zeker niemand onrecht zou aandoen. Dat was een heel lastige periode.”
De wonde helen
Toen een tijdje later nog twee mensen jammer genoeg het bedrijf moesten verlaten door indexatie en recessie, heeft Eva het helemaal anders aangepakt. “Ik heb toen een gedetailleerde presentatie gemaakt met onze cijfers, targets, actieplan. Daar ben ik heel transparant in geweest. “Toch kreeg ze ook dan gemengde reacties. “Sommigen gaven de boodschap dat het goed was, maar anderen vonden het misplaatst. Ik heb dus ook wel beseft dat ik nooit voor iedereen ga goed doen van de eerste keer.”
“Wat ik wel zie is dat door die transparantie - ook al vonden sommigen dat niet aan de orde - het vertrouwen terugkomt. Aan de hand van cijfers en forecasts laten zien dat er geen reden is om te panikeren stelt de mensen gerust.”. En er is ook een extra voordeel: door Eva’s openheid komen collega’s nu soms ook naar haar om te bevragen hoe het zit met hun *billabilty. “*Het is tof om te zien dat mensen nu meer meedenken en betrokken zijn, terwijl ze daar voordien weinig mee te maken hadden.”.
One year from now
In het komende jaar hoopt Eva nog beter te worden in het rekening houden met de verschillende perspectieven in het team - en daarbij dat van zichzelf af en toe aan de kant te zetten. “Daarnaast wil ik ook mens achter de collega nooit uit het oog verlies en blijven als een blok achter mijn team staan!”.
Laatste tip
“In het begin, wanneer ik deelnam aan vergaderingen met mensen met meer ervaring en niet altijd alles begreep, had ik soms angst om dom over te komen. Intussen weet ik dat iedereen maar iets doet en niemand alles weet.”, aldus Eva.
Een tip die ze dus graag wil delen is om je niet te laten intimideren door oudere professionals met jarenlange ervaring. “Je kunt veel leren en moet altijd openstaan voor nieuwe kennis, maar focus je niet te veel op het idee van "wow, die persoon heeft zoveel ervaring in het vak" of "die heeft die opleiding gedaan". Jouw ideeën kunnen net zo waardevol zijn als die van iemand met veel meer ervaring en levensjaren. Dat zie ik ook in mijn team: de Gen Z'ers kunnen zoveel inzicht bieden in de klanten van morgen, dus hun input is net zo waardevol als die van iemand van 45+. Onderschat jezelf dus niet!”
Ga uitdagingen aan, maar doe nooit iets waarvan je intuïtief voelt dat het niet juist is”
Tenslotte geeft ze nog mee niet bang te zijn om acties te nemen die spannend aanvoelen. “Maar doe nooit iets waarvan je intuïtief voelt dat het niet juist is. Zowel op vlak van klanten die misschien niet goed bij je passen als bij collega's: Je intuïtie heeft het vaak bij het rechte eind”.